بدر گاه تو مسکینم

سپاست می کنم با جان دل ایخالق یکتا

                                   نهادی بر زبان من کلامی این چنین شیوا

 رحیمی مهربانی تو ، خدای جاودانی تو

                                      نهانی وعیانی تو ، زالطافت ،زبان گویا

به نام تو بگردانم ، بر صفحه دفتر

                                  به سطر دل گل نامت نهم با کلک وحمد افزا

 سر از سودای تو سازم ،تهی از هر بد اندیشی

                                بر آرم از دل شیدا ، زعشقت یار بی آوا

بوُ د از تو ایا سبحان ، همی در جسم من این جان

                               زهست توست مرا هستی ، تو باشی صاحب جانها

به هر جا که شوم رانده ، کنم رو سوی در کاهت

                                  که کوی تو بو ُدمارا ، پنا وملجا ء و مآوا

به جز از ذات تو کس نیست پناهم ،ای جهان آرا

                                    به درگاه تو ((مسکینم ))مکن  لطفت دریغ از ما