حیرانی

 باز من ُ ، این تیر شب ، تنهایی و پندارها

                                 باز گشتی بر وجود خویشتن  ، تذکارها

 از عدم سوی وجود و ،از وجودی بر فنا

                          بعد از این چون می شود ، معلوم نیست احوال ما

 چند ماهی در نهان و ، چند سالی در عیان

                                 زآن سپس بر ما چه آید ، کس نداند جز خدا

 چند روزی آشکار ، وانگهی گُم تا ابد

                                    چیست ؟ این طفلا نه بازی ، بی ثمر پر ماجرا

 آمدن باگریه و زاری وبی رغبت ز زاد

                                 رفتنی با ناله و فریاد وبی میل ورضا

 ماندنی بر حسب راز آفرینش ، خیره سر

                                  کوچ بی بر گشت ودائم ، سوی دنیا ئی جدا

 حال ای انسان چرا از خویش غفلت می کنی

                                دمت غنیمت دان که فردا ، نیستی اینجا به پا

 کبر را از سر بنه ، جز مشت خاکی نیستی

                                 ایکه خاکت می برد باد فنا ، بشنو زما

   من همان « مسکین » زارم کز جفای زندگی

                         مانده ام حیران کجا خوهم شد آخر کجا