چکامه گو

 بفرسودم زتنهایی ، نشدیاری کنم پیدا

                         کجا رو آورم از غم ، که غمخواری کنم پیدا

 زآه سینه سوز من ندارد ، این دلم طاقت

                          بهانه گیر دی هر دم ، که دلداری کنم پیدا

 در این گلشن گجا گردم به دنبال گلی کورا

                       نباشد خون جگر از ، نیشتر خاری کنم پیدا

 کجا روآرم ، ای سوختگان وادی حسرت

                            فروزان شمع امید شب تاری کنم پیدا

 به دنبال گریزنده غزال دشت دل تا کی

                              بگردم هر طرف حیران ، که آثاری کنم پیدا

 همه در فکر این هستم شب حرمان وتنهایی

                                 زبهر دل دلارام شکر باری کنم پیدا

 بگویید کجاها می توان رفتن در این ظلمت

                               که شمع روشنی بخش شب تاری کنم پیدا

 بگردم در بدر ، هر سو در این ویرانه منزلگه

                           چومرغ آشیان گم کرده آوار ای کنم پیدا

 زپو یایی نمی جویم ، چو «مسکینی »در این برهه

                               چکامه گوی شیدایی ، دگر باری کنم پیدا